Wpływ ołowiu na rośliny
Głównymi źródłami ołowiu mogą być: wybuchy, erozja skał, pożary lasów. Ponad 70% ołowiu znajdującego się w roślinach ma pochodzenie atmosferyczne. W części nadziemnej roślin znajduje się niewiele tego metalu, ponieważ jest ona chroniona przez kutykulę. Samopobieranie ołowiu zależne jest od:
Głównymi źródłami ołowiu mogą być: wybuchy, erozja skał, pożary lasów. Ponad 70% ołowiu znajdującego się w roślinach ma pochodzenie atmosferyczne. W części nadziemnej roślin znajduje się niewiele tego metalu, ponieważ jest ona chroniona przez kutykulę. Samopobieranie ołowiu zależne jest od:
- pH gleby - w przypadku kwaśnego pH,
pobieranie jest wyższe
- struktury gleby
- obecności związków organicznych
- obecności innych metali
- obecności mikroorganizmów
Pobieranie ołowiu zachodzi głównie w strefie włośnikowej oraz merystematycznej.
Reakcje roślin na ołów zależą od czasu działania, stężenia oraz od podatności konkretnego gatunku. Zmiany fizjologiczne roślin poddanych stresowi traktowania ołowiem dotyczą głównie zakłóceń grawitropizmu (zawijanie się korzenia), uszkodzeń plazmolemmy (zmniejszona przepuszczalność dla wody, spadek turgoru), zmiany metabolizmu lipidów, zaburzeń fotosyntezy. Można również zaobserwować zmianę w biomasie (głównie obniżenie biomasy korzenia), zahamowanie wzrostu korzenia głównego (boczne się nie rozwijają), zaburzenie produkcji mikrotubul, elongacji (co skutkuje obniżeniem elastyczności ścian komórkowych), zmniejszoną ilość włośników, brązowienie korzeni, grubienie strefy apikalnej, plamy nekrotyczne, podwijanie się liści.
Komentarze
Prześlij komentarz
Zapraszamy do komentowania, każdą uwagą warto się podzielić