Gruczoł
ślinowy przyuszny = ślinianka przyuszna. Otoczona jest torebką łącznotkankową, której odnogi wnikają w głąb
narządu, dzielą go na płaty i płaciki i wytwarzają zrąb
narządu. W zrębie znajduje się duża liczba limfocytów i komórek
plazmatycznych, które wytwarzają immunoglobuliny klasy Iga,
przechodzące do śliny.
Miąższ
składa się z części wydzielniczych gruczołów (pęcherzyki i
cewki) i przewodów wyprowadzających.
Pęcherzyk
zbudowany jest z komórek surowiczych. Pęcherzyki stanowią 90% masy
narządu, 10% to przewody wyprowadzające i zrąb. Jądra kom
surowiczych są okrągłe, leża w środkowej części komórek,
cytoplazma zawiera dużo szorstkiej siateczki śródplazmatycznej. W
wierzchołkowych częściach komórek znajdują się liczne
pęcherzyki wydzielnicze, zawierające białka, w tym także amylazę.
Pęcherzyki otoczone są komórkami mioidalnymi (mioepidelialnymi) o
kształcie wrzecionowatym, których skurcz wyciska wydzielinę z ich
światła. Na zewnątrz od kom mioidalnych znajdują się naczynia
włosowate. Przesącz z krwi (woda i elektrolity) przedostaje się do
światła pęcherzyków gdzie miesza się z białkami i tworzy płyn
surowiczy.
Wstawki,
czyli cienkie przewody wyprowadzające, są wysłane 1warstwowym
nabłonkiem sześciennym. Dalej przechodzą w szerokie przewody
wyprowadzające, czyli przewody prążkowe, wysłane nabłonkiem
sześciennym lub walcowatym. Z przewodów prążkowych płyn
przepływa do przewodów międzypłacikowych i międzypłatowych, a z
nich do wspólnego przewodu przyusznicy (Stensona), który uchodzi do
jamy ustnej na wysokości drugich zębów trzonowych.
Komentarze
Prześlij komentarz
Zapraszamy do komentowania, każdą uwagą warto się podzielić